Küçükken bahçemizdeki kiraz ağacının yüksek dallarına bakar ve rahatlıkla o dallara çıkabileceğimi düşünürdüm. Aşağıdan gözüme kestirdiğim dallara tırmandığımda ise, o dalların tahmin ettiğimden çok daha yüksekte olduğunu fark ederdim. Ondan sonra inmek daha büyük bir eziyet olurdu tabii. Aynı dallara çıka çıka ağaca çıkmayı ezberledim. Tahmin ediyorum yükseklik korkumu böyle yenmiştim. Bir de ikinci katlarından kuma atladığımız inşaatları unutmamam gerek.
Geçen hafta sonu, Beşiktaş’ta kahvaltıdan sonraki planımız bir şekilde suya düşünce, günümüz boşa gitmesin diye Rumeli Hisarı’na gittik. Dar, dik ve yüksek basamaklı merdivenlerden ulaştığımız surlar bir anlığına yükseklik korkusunu hatırlatsa da sonuçta ben kazandım. Çocukluğumda yaptığım pratikler boşuna değilmiş. (:
Uzun zaman oldu gitmeyeli :/
YanıtlaSil