Av Mevsimi

İki buçuk saatim boşa gitti diyemem ama beklediğimi bulduğumu da söyleyemeyeceğim. Bunun birçok sebebi var. En başında, 4-5 yılda bir, sadece Yavuz Turgul filmlerinde oynayan Şener Şen’in oynadığı Ferman Komiser karakteri olmamış bu filmde. Büyük ustadır, üstattır vs. malum. Eleştirecek bilgi, birikime de sahip değiliz ama beğenmeyi geçtim sıkıldım maalesef. Gönül Yarası’ndaki emekli öğretmen ve Kabadayı'daki emektar kabadayıdan daha farklı değil Av Mevsimi'ndeki "Avcı" karakteri. Olaylara yaklaşımı, ekibine fırça atarken bile kaybetmediği nezaketi, düzgün Türkçe’si ve aynı babacan tavrı ile ezbere bildiğimiz bir karakter olmuş. Oyunculuğu ile ilgili değil sorunum. Kendisi için hazırlanan rol yetersizdi bana kalırsa. Art arda oynadığı rollerin temel olarak birbirine benzemesinin sebebi sürekli aynı senaristle çalışması olabilir.

İkinci karakter Cem Yılmaz'ın oynadığı Komiser İdris ya da "Deli İdris". Bu sefer komedi oynamadığını söylese de içinde mizah barındıran, dengesiz bir komiseri oynamış. Filme yakışmış bence. En çok onu beğendim hatta. En azından Şener Usta'nın aksine aşina olmadığımız, farklı bir karaktere bürünmüş. Okan Yalabık, ekibe sonradan dahil olan ve Antropoloji yüksek lisansı yapan çömez bir cinayet polisi. Filmin sonuna kadar hikayenin bir yerinde çözüme katkı sağlamasını filan bekledim. İşi öğrenmek yerine psikolojisi bozuldu, hatta delirdi filmin sonunda. Genelde nasıl bir ekibe dahil olursa olsun bu tür çömez karakterlerin sorumluluk üstlenmek gibi bir misyonu vardır. Ama bu sefer bir şekilde onun üstüne yıkılmadı hikaye. Bu konudaki beklentilerimi boşa çıkararak ters köşe yaptı belki film ama filmin bu hissi böyle yardımcı bir rolde değil, senaryoda yaşatması gerekirdi. Polisiye kurgularda olması gereken gerilim, sürükleyici öğeler, takip ve heyecan duygusu da yoktu filmde.

İkinci yarısında filme dahil olan Çetin Tekindor'da filmi kurtarmaya yetmedi. Cinayeti onun oynadığı Battal Çolakzade karakterinin işlediğini hemen anlıyorsunuz. Sadece cinayetin neden işlendiği konusunda izleyiciyi yanıltmayı amaçlayan bir yan hikaye var. Bu konuda da pek başarılı değil senaryo. Neresinden tutsanız elinizde kalacak, gereksiz yere uzatılan, sıradan bir film olmuş. Kısaca söylemek gerekirse, oyunculuklar başarılıydı ama senaryo eksikti.

Yavuz Turgul’un filmle ilgili birkaç röportajını izledim. Öncelikle biraz sıra dışı ve zor bir adam. Kendisiyle ilgili soruların çoğuna cevap vermiyor ve böyle durumlarda karşısındakinin gözlerine bakıyor sadece. Kerpetenle bile ağzından laf alınamayacak kadar ketum. Ayrıca kendisine yöneltilen övgüleri kabul etmeyecek hatta bu konuda bir şeyler söylemenize müsaade etmeyecek kadar mütevazi. Filmle ve kendisiyle ilgili övgü içeren cümleler karşısında; “Ben o söylediklerinizi kabul edemem. Bunu ancak izleyici takdir edebilir” demişti. Benim de sıradan bir izleyici olarak düşüncem "bu sefer olmamış” maalesef.

Günün güzel tarafı filmden sonra uğradığımız Köfteci Ramiz’di. Daha önce de birkaç farklı şubesinde köfte yemiştim ama bu seferki, Edirne’deki Park Köftecisi Osman Usta’dan sonra yediğim en lezzetli köfteydi. Bundan sonra her fırsatta yolumu aynı mekana düşüreceğimden şüphem yok.